Eigenlijk had ik met deze column willen aanhaken op de artikelen over security & privacy in deze uitgave. Interessante thema’s waar wij als verwerker van grote hoeveelheden mobiliteitsdata dagelijks mee te maken hebben!
Maar het is een gekke tijd en we zitten midden in de coronacrisis. Zittend aan de keukentafel, waar ik veel meer tijd doorbreng dan ik begin dit jaar had kunnen denken, komt het nieuws op mij af via allerlei (online) media. Een van de woorden die dan steeds bij me opkomt, is impact. Impact op de volksgezondheid, op ons zorgstelsel, op ons werk, op onze kinderen maar ook impact op mobiliteit. Vrijwel lege treinen, verlaten stations, lege (fiets)parkings en stilte op de wegen. In onze data zagen we 99% minder files dan normaal (!).
Geen verkeer op de wegen betekent dat er ook weinig te managen is – en dat geeft weer de kans om eens goed na te denken over wat er in de toekomst, als we met z’n allen weer onderweg zijn, het verschil kan maken. Ook daar kom ik weer uit bij impact.
De wereld van verkeersmanagement zit in een transitie en verandert snel. Deelmobiliteit, micromobiliteit en autonoom rijden… het komt eraan of het is er al. Data zijn er in overvloed en zijn steeds meer een commodity. Er zijn veel diensten (apps) om je te ondersteunen tijdens je reis. En die diensten beloven jou, als individuele gebruiker, allemaal de snelste en allerbeste informatie of route.
Laat ik voorop stellen: ik ben een groot voorstander van het gebruik van deze (in-car) diensten, maar ik snap tegelijk ook dat dit het verkeersmanagers niet makkelijk maakt. Gebruikers kiezen routes die niet wenselijk zijn, krijgen steeds wisselende informatie en hebben minder oog voor alle (collectieve) boodschappen die de verkeersmanager, via zijn eigen kanalen, de wereld in stuurt.
Verrassend genoeg, of misschien ook wel niet, hebben die diensten veelal dezelfde informatie. Natuurlijk zit er verschil in de presentatie, kwaliteit, actualiteit en databronnen, maar uiteindelijk draait het toch vooral om de race om informatie als eerste bij de individuele gebruiker te krijgen.
In het licht van alle veranderingen in de mobiliteit zal ook het verkeersmanagement evolueren. Dat vraagt om een totaal ander model. Een model waarin die diensten juist benut worden voor het bereiken van gebruikers en het beïnvloeden van gedrag. Dat kunnen ze immers als geen ander.
Stedelijk, regionaal, landelijk: alle verkeersmanagers hebben doelstellingen gerelateerd aan de eigen problematiek. Zo wil de één zoekverkeer (naar parkeerplaatsen) beperken, de ander goede doorstroming op de ring en weer een ander auto’s zelfs helemaal weren uit de binnenstad. En diensten kunnen volgens mij een perfecte bijdrage leveren aan die doelstellingen.
Zo kan er gedacht worden aan in-car route- of parkeergeleiding en specifieke berichtgeving aan (groepen) gebruikers, bijvoorbeeld bij evenementen. Niet langer concurreren diensten op wie de beste informatie of route heeft. Ze concurreren op impact. Dit is in feite het aantal gebruikers waarvan een dienst het gedrag meetbaar kan beïnvloeden. Geld wat voorheen geïnvesteerd werd in collectieve kanalen zou opnieuw gealloceerd kunnen worden voor impact op doelstellingen.
Ik durf te stellen dat de diensten er klaar voor zijn. De verkeersmanagers ook? Ik denk aan mijn keukentafel nog even na over het antwoord op die vraag, maar voor nu hebben we samen eerst een crisis te overwinnen. Een crisis met ongekende impact. Zorg goed voor jezelf en voor elkaar!
____
Mark Grefhorst
Business Development Manager, Be-Mobile
