Ik kijk met een goed gevoel terug op het vorige nummer van NM Magazine. Dat is niet alleen omdat de productie van het blad altijd het nodige bloed, zweet en tranen kost (en je dus blij bent dat ‘ie af is), maar vooral omdat we in die uitgave konden berichten over de Praktijkproef Amsterdam en het achterliggende concept van Gecoördineerd Netwerkbreed Verkeersmanagement. Op het gevaar af als de ‘nieuwe Ivo Niehe’ te worden weggezet: ik ben er trots op dat ik een zinvolle bijdrage aan deze unieke Praktijkproef heb kunnen leveren! En juist omdat de proef zo uniek is, was het belangrijk verslag te doen van onze ervaringen. Ofschoon we wat mij betreft nog wel wat verder hadden mogen gaan in het uitdiepen van wat er goed en niet goed heeft gewerkt, hoop ik dat de lezers onze lessons learnt kunnen gebruiken bij het verbeteren van hun eigen regelaanpak.
Want gezien de nieuwe filecijfers neemt de urgentie voor effectief netwerkmanagement alleen maar toe en wordt het ook steeds belangrijker om samen te werken. Wat is daarvoor nodig? Allereerst de bereidheid om ervaringen te delen. Maar we hebben vooral ook een mindset nodig waarin we kennis willen ontvángen, waarin we oprecht van elkaar willen leren in plaats van elkaar vliegen af te vangen. We moeten af van de not invented here filosofie en bewegen naar een proudly found elsewhere houding. Alleen zo zal het ons lukken om van Nederland weer echt het gidsland te maken op het gebied van verkeersmanagement!
Er is ook een mindset nodig waarin we niet langer hokjesdenken. Bent u van de in-car? Of van de wegkant? Bent u coöperatief? Of ‘zelfsturend’? Mensen, dat is toch volstrekt irrelevant. Zeker omdat uit menig wetenschappelijke studie blijkt dat we juist met geïntegreerde oplossingen de grootste sprongen kunnen maken. Door bijvoorbeeld slimme combinaties van in-car geleiding en anticiperende wegkantsystemen zullen we in staat zijn dicht bij het ‘maximaal haalbare’ te komen, het systeemoptimum. We moeten dus niet allemaal achter die ene nieuwe ontwikkeling aanhollen en alles wat we eerder leerden overboord gooien, maar blijven nadenken over integrale oplossingen.
Natuurlijk verandert het landschap en onze kijk op verkeersmanagement moet daarin meebewegen. Dat er op niet al te lange termijn verschuivingen aankomen richting in-car, is evident. Dat biedt grote kansen – kansen die we onbenut laten als we blijven ruziën over de vraag of we alle signaleringsportalen uit de grond moeten trekken of als we suggereren dat mensen die ‘nog in wegkant geloven’ zich beter bij het UWV kunnen melden. Ik snap natuurlijk ook wel dat de huidige wegkantsystemen flink drukken op de begroting en dat het met nieuwe (in-car) technologie beslist efficiënter kan. Maar ik ben er tegelijkertijd van overtuigd dat in-car informatie en geleiding alléén niet volstaan om de files aan te pakken. Daarvoor is het oplossend vermogen van die aanpak simpelweg niet groot genoeg. De opgave zit ‘m in de optimale mix, in het gelukkige huwelijk van wegkant en in-car, en in het in de praktijk testen van geïntegreerde regelconcepten.
En van die tests moeten we dan weer zoveel mogelijk leren. Juist bij een proef betekent dat niet bang zijn om minder positieve resultaten te presenteren. Iedereen weet dat je vooral van je fouten het meeste leert, maar het lijkt bijna onacceptabel om dergelijke leerervaringen te delen. Elke proef moet maar een succes zijn, terwijl fouten maken een must is om beter te worden en te innoveren. Ook op dit punt moet onze mindset veranderen: doorbreek de ‘faalparadox’!
NM Magazine kan hierin een belangrijke rol spelen, door objectief te blijven rapporteren over de ontwikkelingen in het vakgebied en over de resultaten van innovatieve pilots. Maar ook door een platform te bieden voor het voeren van eerlijke discussies over de belangrijke issues in ons vakgebied. Ik kijk in ieder geval uit naar ontwikkelingen in het komende decennium – en naar de bijdrage die we met dit mooie vakblad zullen leveren!
_____
Serge Hoogendoorn
Hoogleraar Verkeersmanagement aan de TU Delft, redactielid NM Magazine
